Vrijheid en werken gaan wel samen

Liever lezen dan luisteren?

Alex Malone: Wij kunnen als werknemer gewoon meedoen in zeg maar de normaliteit van je werkplek, of je kunt ook de verantwoordelijkheid gaan nemen over je eigen tijd en daarmee je eigen productiviteit.

Arjen Banach: Ben jij vaste luisteraar en dacht je: hé, een andere tune? Dat klopt. 1000 stappen wordt namelijk beluisterd door meer mensen dan alleen leidinggevenden en is eigenlijk interessant voor iedereen met een baan, dus het was tijd voor een nieuw jasje. Tijd voor pauze. Welkom bij 1000 stappen. 1000 stappen om je benen te strekken, even weg te gaan van je werkplek en een frisse neus te halen. Goed voor je lijf en voor je hoofd. Ik, organisatiefuturoloog Arjen Banach, ga ook aan de wandel, en wel samen met iemand die ons iets kan leren over gezond werken. Vandaag gaan we het hebben over hoe je vrijer, gelukkiger en succesvoller kunt werken. Of je nu in dienst bent, of ZZP’er. Alex Malone is ondernemer en weet als geen ander hoe je vrijheid en werken wel kan laten samengaan. Benieuwd hoe ze dit doet? Loop dan met ons mee. Zo gaan we samen meer bewegen. Alex, welkom in de podcast. Leuk dat je erbij bent. En ja, voor onze luisteraars, ja, misschien eerst even de interessant vraag: wie is Alex eigenlijk?

Alex Malone: Wie is Alex? Ik ben ondernemer. Ik heb verschillende bedrijven. Ik heb een bedrijf in personal branding en missie marketing. Ik heb een bedrijf, Meetings in the Sun, waarin we andere mensen helpen om remote werken daadwerkelijk te laten werken. We organiseerden eerst workations, maar toen corona kwam gingen die reizen niet meer door, dus toen zijn we eigenlijk online programma’s gaan ontwikkelen die gaan over remote werken. Ik doe veel sessies bij bedrijven over hoe ze remote werken kunnen laten werken in hun bedrijf. En ik woon verder op Ibiza waar ik een huis heb, Casa Magica heet het, en daarzo nodigen we mensen uit om eigenlijk samen te wonen, samen te werken, samen te leven op een hele fijne plek, en werken en reizen ook op een bepaalde manier met elkaar te combineren.

Arjen Banach: Dat klinkt alsof je het goed voor mekaar hebt, dus dat je een lekker leven hebt.

Alex Malone: Ik heb een lekker leven, ja.

Arjen Banach: Ja, heel goed. Nou, misschien even goed om te noemen, maar waar zijn we aan het wandelen vandaag?

SP2: Ja, we zijn nu bij mijn andere thuis aan het wandelen in Sint-Oedenrode en dat is vlakbij Eindhoven Airport, dus dat kun je misschien wel horen. Dus je hoort aan de ene kant de bossen en de vogeltjes en de natuur, en aan de andere kant hoor je af en toe een vliegtuig voorbijkomen.

Arjen Banach: Precies, ja. Dus dat op de achtergrond een beetje. Maar dat is dan even voor de luisteraars, dat ze daar weet van hebben. Hé, jij bent bezig om mensen hè, en werkenden, anders te laten kijken naar: hoe doe je dat nou? Dat kan slimmer, dat kan leuker. Gelukkiger misschien zelfs wel, zoals je dat ook al zegt. Kan je ons misschien eerst eens even mee terugnemen naar het moment waar voor jou dat besef ontstond van: hé, zoals we het nu doen, dat is misschien niet de ideale of de leukste manier?

Alex Malone: Ja, ja. Dat was eigenlijk vlak na m’n afstuderen. Ik was 21 toen ik afstudeerde. Ik heb communicatie gestudeerd en het was mijn droom om de reclame in te gaan, om in de bureau-wereld te gaan. Ik ben toen in Amsterdam gaan werken en ik was een erg ijverige student, ambitieus, wilde het graag goed doen. Ik was ook goed in m’n werk, ik kreeg snel zeg maar promoties, mocht voor grote klanten werken, grote budgetten, leuke collega’s en eigenlijk had ik alles waarvoor ik gestudeerd had en wat ik dacht: oké, ja, I’ve got this, weet je wel? Leuke feestjes, gewoon alles. En toch werd ik echt met de dag ongelukkiger, kostte het meer en meer energie, en na een half jaar had ik er eigenlijk niet meer echt zin in. En ik dacht ook van: hoe kan dit nou? Hoe kan het nou zo dat ik eigenlijk de inhoud van m’n werk zo ontzettend leuk vind, en dat ik toch zo, ja, uitgeblust ben? En toen ging ik kijken naar alle dingen die ik dus niet zo aantrekkelijk vond van dit werk, en dat was elke dag naar hetzelfde kantoor, 9 tot 5, maar eigenlijk gewoon, ja, half 9 tot 8 uur 's avonds. En als je dan zeg maar een keer wat vroeger weggaat, wat zeg maar half 7 in de avond is, dan was het zo van: ‘hé, werk je vanavond een halve dag?’ En dan dacht ik echt: oh my god, weet je. Ik merkte gewoon dat dat niet bij me paste. Maar bijvoorbeeld ook: ik had een creatief beroep of ik heb een creatief beroep, en iemand anders plande dan voor mij in van: over twee weken, dan sta je op die klant tussen 2 en 4. En dan moet je dan zeg maar dat concept gaan bedenken. Ja, en ik merkte gewoon: zo werkt mijn brein niet, dit kost me gewoon te veel energie, dat ik zeg maar in het ritme van iemand anders moet gaan werken, dit klopt niet voor mij. Toen ben ik ermee gekapt.

Arjen Banach: Dus dat is niet zo zeer, want dat is denk ik wel ook herkenbaar voor veel mensen die luisteren, niet zo zeer de inhoud van je baan wat heel verschrikkelijk was maar meer de manier waarop er gewerkt was, waarvan je zegt: ‘dit werkt niet voor mij.’

Alex Malone: Ja, klopt, klopt, klopt.

Arjen Banach: Je bent toen direct gestopt?

Alex Malone: Ja.

Arjen Banach: En toen dacht je: dat hoe moet het anders?

Alex Malone: Ja, ik dacht: dat hoe moet anders, maar ik wist niet hoe en ik wist wel dat ik effe weg moest uit Nederland. Want ik merkte dus heel erg dat dat stukje tijd, dat beslag op mijn tijd werd gelegd. Maar het begon me toen ook op te vallen, nadat ik dat eerste inzicht over de tijd had gehad, dus dat m’n tijd werd ingepland en dat zo heel strikt vijf dagen werken en… Nou, die tijd was al een inzicht, en toen dacht ik ook al van: ja, eigenlijk zijn wij sowieso heel erg veel bezig met de tijd in Nederland. Om half 6 of 6 uur eten, en weet je, niemand komt te laat. En als de trein vijf minuten te laat is dan staat iedereen zeg maar met z’n handen over elkaar zeg maar te mokken op het station.

Arjen Banach: Precies, precies, ja. Herkenbaar.

Alex Malone: En ik dacht: die tijd is wel een belangrijk iets in ons leven. Dus ik ging naar Zuid-Amerika. Daarzo kwam ik dus in een cultuur terecht waar de tijd juist niet leek te bestaan. Ik weet nog dat ik letterlijk een keer een hele dag vertraging heb gehad met de bus omdat iemand, en dit is geen grap, maar omdat iemand al z’n bananen mee wilde nemen. En die stond zeg maar gewoon rustig al die bananen zeg maar in trossen te hakken en die moesten allemaal mee die bus in. En wij stonden gewoon allemaal daarnaar te kijken. En toen dacht ik ook van: ja, dit gaat hartstikke lang duren, ik ga nog even iets anders doen, kwam ik weer terug. Nou, stond ie nog steeds met z’n bananen. En uiteindelijk hadden we dus acht of negen uur vertraging, en niemand maakte het wat uit, en mij eigenlijk ook niet zo. Want ja, weet je, dan pakte ik de bus toch later? En dat was voor mij ook echt de realisatie dat ik dacht van: wow, je kunt dus ook leven zonder tijd? En ik begon daar dus ook heel erg op m’n eigen ritme te letten van: oké, ik eet wanneer ik honger heb, ik slaap wanneer ik ga slapen, ik word wakker wanneer de zon opkomt en ik doe waar ik zin in heb. En dat veranderde letterlijk m’n leven gewoon. M’n energie ging omhoog, ik kreeg weer nieuwe ideeën, er gebeurde van alles, ik kon van alles opzetten. En toen dacht ik: die kracht van je eigen tijd managen is dus echt wel daadwerkelijk een kracht als je je eigen ritme kent.

Arjen Banach: Ja, wauw. Dus eigenlijk zou je kunnen zeggen: de westerse landen, Nederland is een mooi voorbeeld daarvan, wij zijn te veel gefocust op tijd en dat staat misschien wel het creatieve proces van op een fijne manier kunnen werken een beetje in de weg. Dat is in ieder geval niet wat goed samen met elkaar gaat. Maar als we dat nou eens een beetje naar de werksfeer trekken. Want jij bent nu in ieder geval ondernemer. Dat betekent over het algemeen dat je iets meer vrijheid hebt in hoe je tijd in te delen. Maar wat nou als we gaan kijken naar een professional die ergens werkt, misschien wel een kenniswerker die veel achter het scherm zit, hoe zou die anders kunnen kijken naar hoe tijd wordt ingedeeld? Heb je daar ideeën over?

Alex Malone: Jazeker. Nou ja, ik zei net al: ik ben veel bezig met het remote werken. Dus zeg maar het tijd- en plaatsonafhankelijk werken, zoals het dan in de volksmond genoemd wordt. En ik zie dat niet als een doel maar echt als een tool om er dus voor te zorgen dat je op een andere manier met je tijd omgaat. En veel mensen denken dat als je remote werken definieert, dat het dan gaat over werken waar en wanneer je wil. En ik wil daar een hele belangrijke nuance in maken. Voor mij gaat remote werken over werken waar en wanneer je het meest productief bent. En daarin voel je eigenlijk al dat er dus… Zeg maar, dat je je tijd op een andere manier gaat bekijken en dat je een bepaalde verantwoordelijkheid ook neemt over je eigen tijd. En dat is ook gelijk iets wat ik heel belangrijk vind, is dat de werknemer net als de werkgever een bepaalde verantwoordelijkheid neemt in dat werklandschap. En we kunnen als werknemer gewoon meedoen in zeg maar de normaliteit van je werkplek, of je kunt ook de verantwoordelijkheid gaan nemen over je eigen tijd en daarmee je eigen productiviteit. En dan neem je natuurlijk al gelijk een hele andere, professionelere wat mij betreft, houding aan richting je werkgever. Dus als jij zelf gaat kijken van: oké, waar en wanneer ben ik nou het meest productief? En dat zal ook weer per taak verschillen. Want ik bedoel, als jij zeg maar, weet ik veel, moeilijke beleidsstukken moet lezen, dan heb je een andere concentratie, een andere focus, dus een andere omgeving en een andere tijd die daarbij past, dan als je bijvoorbeeld een creatieve brainstorm gaat doen of zomaar je mail gaat lezen of een belletje gaat doen. Dus daar zijn natuurlijk, als ik het zo zeg, ik heb nu echt heel veel dingen eigenlijk in een korte tijd genoemd, maar je voelt wel dat er dus heel veel verschillende mogelijkheden zijn en heel veel speelruimte eigenlijk is om je tijd, je productiviteit, je energie, je omgeving, ja, aan te passen op hoe het het beste voor jou werkt.

Arjen Banach: Je zou dus eigenlijk kunnen zeggen dat heel veel mensen daar niet actief over nadenken, hè. Dan kom je gewoon zeg maar in het systeem, in het radertje terecht. Of je wordt een radertje en je doet gewoon je werk, maar dat hoeft absoluut niet de manier te zijn waar jij er de meeste energie van krijgt of waar je misschien niet het meest productief van bent,.

Alex Malone: Precies, ja.

Arjen Banach: Dus belangrijk om eens voor jezelf dat na te gaan. Sterker nog, misschien heb je ook wel een verantwoordelijkheid richting je werkgever om er actief over na te denken: hoe ben ik nou het meest productief?

Alex Malone: Ja. En ook die verantwoordelijkheid naar jezelf, hè. Want ik bedoel, ja, je kunt er gewoon voor kiezen om in zeg maar een soort van… Ja, het is misschien een beetje een negatief woord om het dan sleur te noemen, maar ja, ik voelde er toch wel een beetje dat sleurgevoel bij van: oh ja, weer maandag, weet je wel, poeh, weer naar het werk. Nou, ik kan niet wachten, thank god it’s Friday, weet je wel. Oh, twee dagen weekend, oh god, het is weer maandag. Ja, dat voelt voor mij toch wel als een sleur. Als dat iets is wat herkenbaar is voor jou, ja, dan heb je misschien nog wel meer verantwoordelijkheid voor jezelf om eens te gaan kijken hoe je je tijd het beste in kan delen dan naar je werkgever.

Arjen Banach: Ja, en hoe is dat nou… Hè, want je noemt het ook remote werken. Nou is een term die nu heel hip is, is hybride werken. Dus een beetje op kantoor maar toch ook wel zeker een groot gedeelte van je week op afstand. Dat hebben we gemerkt, dat dat nu kan. Zien we ook dat dat nu makkelijker wordt, dat plaats- en tijdonafhankelijk werken, zie jij dat?

Alex Malone: Ja, ik zie dat het sowieso meer gebeurt omdat we met elkaar hebben bewezen dat het kan, hè. Dus daardoor staan veel werkgevers er ook wel positiever tegenover. En ook, ik denk ook dat heel veel werknemers die zich hebben bewezen, dat die het eigenlijk ook niet meer echt accepteren dat ze dat nu niet mogen. Want ja, in die twee jaar hebben ze toch laten zien dat het ook kon? Maar daarin gaat het ook weer echt heel erg over verantwoordelijkheid, het gaat over een stuk communicatie, het gaat over een stuk met elkaar begrip hebben voor elkaars situatie, en ook echt, echt… Ja, ik blijf terugkomen op verantwoordelijkheid. Op een moment dat jij een bepaalde vrijheid wil in jouw werk, in de tijd of in waar je werkt, dan betekent dat ook dat jij verantwoordelijkheid moet nemen, dat jouw taken of jouw werkzaamheden, dat die wel gewoon doorlopen. En dat je idealiter ook nog kunt laten zien dat het beter is dan op kantoor. Want ja, dan is het ook makkelijker om het vertrouwen te krijgen van jouw werkgever, snap je? Dus het is wel echt een wisselwerking. Het is niet zomaar van: ja weet je, we hebben het nu twee jaar gedaan, dus ik wil dit en ik eis dit. Ja, maar er staat ook wel iets tegenover. En het is echt, ja, een verantwoordelijkheid aan beide kanten vind ik, zoals elke relatie.
Arjen Banach: Precies, precies ja. Dat klinkt logisch. Wiens verantwoordelijkheid is het om daar die aanzet toe te geven? Is dat dan de werkgever die op dit moment moet zeggen: ‘we gaan het beter inregelen?’ Of moet nou eigenlijk gewoon de professional, moet eigenlijk die eerste stap zetten?

Alex Malone: Ja, het is wat mij betreft om het even. Waar komt de behoefte vandaan? En waar de behoefte vandaan komt, daar begint het. En vervolgens ga je met elkaar kijken hoe je het gaat intekenen.

Arjen Banach: Oké. We zien dat hybride werken dan wel een beetje opkomen. Ja, we mogen wat vaker thuiswerken. Maar thuiswerken en plaats- en tijdonafhankelijk werken zoals jij het noemt, ja, dat zijn dan ook nog wel net even twee andere dingen. Want dat betekent ook dat je, dat is dan weer een moeilijk woord, asynchroon werkt. Dus niet altijd op hetzelfde moment.

Alex Malone: Ja, ja, ja.

Arjen Banach: En hoe kan je nou als professional die zegt van: ‘nou, ik ben misschien 's avonds of 's ochtends veel productiever,’ en er wordt van je bedrijf toch verlangd dat je wel altijd synchroon werkt, dus altijd op hetzelfde moment. Kan je daar iets zinnigs over zeggen, hoe je dan toch daar een beetje los van komen?

Alex Malone: Ja, ik kijk daar eigenlijk heel anders naar om heel eerlijk te zeggen. Zeg maar de termen hybride werken en asynchroon werken, ik snap dat dat allemaal termen zijn die erbij zijn gekomen om bepaalde dingen te duiden of bepaalde uitdagingen zelfs misschien te duiden. Maar als ik terugga naar de kern waar remote werken voor mij om gaat is het werken waar en wanneer je het meest productief bent. En als iedereen daar een verantwoordelijkheid voor neemt in z’n team en daarover een heldere, open communicatie heeft, dat je daarin je verantwoordelijkheden neemt… Kijk, er zijn bepaalde taken in je takenpakket die je waarschijnlijk gewoon alleen kunt doen, die je zelfstandig kunt doen. En je zit waarschijnlijk ook in een team. Dat betekent dat je dus een verantwoordelijkheid hebt naar het team om ook beschikbaar te zijn voor het team. Je kunt met het team dus afspreken dat er bijvoorbeeld een aantal vaste momenten zijn waarop je bij elkaar samenkomt en daarbuiten heb je je eigen werkzaamheden die je dus vrij kunt indelen op een manier die het beste bij jou past. Ik werk met drie verschillende teams met verschillende mensen. Sommige mensen heb ik in het eerste jaar nooit live gezien. Ik heb het nooit gehad over hybride werken of asynchroon werken. We hebben gewoon verantwoordelijkheden als team, daar hebben we vaste momenten voor ingepland, en daaromheen hebben wij een verantwoordelijkheid naar onze eigen tijd toe en naar onze eigen functie toe, om die zo goed mogelijk in te vullen en daarvoor gebruiken we onze tijd het beste. Snap je? Als ik het zo uitleg, dan bestaan die uitdagingen eigenlijk bijna niet. Ik snap dat ze bestaan in ons werkveld en ik snap dat die duidingen zijn gekomen omdat het dus bepaalde problemen aanstipt, maar ja, voor mij, ik ben sinds 2014 bezig met remote werken en ook echt elke dag en elke dag het aan het optimaliseren. Dus ik zou wel durven zeggen dat ik er veel mee heb getest en er veel mee heb gewerkt, en voor mij bestaan die dingen niet.

Arjen Banach: Nee, helder. Maar dat betekent dus ook dat je eigenlijk zegt: we moeten die focus veel meer op taakgerichtheid hebben. Dus wat is je werk en wanneer is het goed? Dus eigenlijk sturen op de output in plaats van sturen op je aanwezigheid?

Alex Malone: Ja, zeker, zeker, zeker. En dat kan niet in elk beroep, hè. Maar het kan in de meeste kantoorberoepen die dus zeg maar op een laptop of met een computer werken, kan dat wel. En dan zijn er ook nog inderdaad bijvoorbeeld service-achtige… Bijvoorbeeld bij een advocatenkantoor, had ik laatst een sessie mee. Daar zitten ook mensen achter de desk die natuurlijk ook mensen moeten ontvangen. Ja weet je, die werkzaamheden, ja, daarvoor moet je daarzo zijn. Maar zij hebben ook weer heel veel werkzaamheden, die zijn gewoon zeg maar administratie-achtige dingen. Die zij gewoon zelf moeten cheffen. En dat kunnen zij wel weer doen in de tijd en omgeving waar zij gewoon zijn, waar zij willen zijn bedoel ik. Ja.  

Arjen Banach: Precies, precies. En als we nou gaan kijken, want jij werkt dan met een aantal teams. Maar er zijn ook heel veel mensen die nu luisteren bij wie dit volgens mij wel iets aanwakkert, die inderdaad het gevoel hebben van: ja, ik wil dit gaan doen. Maar ja, we hebben toch nog te maken met wat oud leiderschap, managers die misschien niet meewillen. Kan je nou in het klein dit ook gaan doen zonder dat andere mensen het per se weten, of moet je altijd eerst akkoord hebben van mensen hogerop in de organisatie om hiermee te gaan experimenteren?

Alex Malone: Nee, ik denk dat je dit zeker kunt doen in eerste instantie met jezelf en voor jezelf. En dat kun je bijvoorbeeld al doen door je ritme te gaan veranderen. Dus weet jij eigenlijk zeker dat jouw beste productiviteit tussen 9 en 5 zit? Als je hier nog nooit mee hebt getest, dan is het antwoord eigenlijk nu al nee, want je hebt er nog nooit mee getest, dus je kunt het niet weten. Dus er is gewoon wetenschappelijk onderzoek wat heeft aangetoond dat eigenlijk de meeste mensen, veruit de meeste mensen, 80 procent, ochtendmensen zijn en het meest productief in de ochtend zijn. Dus ja, je kent vast wel die boeken van The Miracle Morning en de Helweek, The 5 AM Club, die dus echt pretenderen dat op het moment dat je om 5 uur opstaat en je begint aan je dag, dat je dan veel productiever je dag kunt beginnen. Ik heb dit een hele lange tijd getest, acht maanden achter elkaar non-stop 5 uur op. En ik kwam erachter dat ik gewoon, ja, rond een uur of 10, 11, dat ik gewoon klaar was met mijn hele dag, waardoor ik heel de middag vrij kon nemen. En dat was natuurlijk in m’n eigen onderneming, dus dat was wat makkelijker. Maar wat je zou kunnen doen als je in loondienst werkt en je hebt het gevoel dat je weinig speling hierin hebt, dan kun je dat gewoon voor jezelf gaan proberen, want je weet wat je die week af wil hebben. Dus je kunt het gewoon gaan proberen, of je het in de ochtend sneller afhebt. En als dat zo is en je hebt het een week getest, dan kun je dan vervolgens met een case naar je leidinggevende gaan en zeggen: ‘nou, ik heb dit één week getest, ik heb deze week echt veel meer af dan ik eigenlijk gepland had, ik zou hier wel verder in willen testen. Kunnen we hier een keer samen naar gaan kijken, hoe we dat doen?’ Maar dan kom je ook echt met iets. Dan is het niet dat je iets komt halen, dan kom je ook iets brengen. Wat ook nuttig is voor, ja, de leidinggevende en die ziet dan ook van: nou ja, zij of hij denkt mee op een manier, ja, dit vind ik fijn.

Arjen Banach: Ja, precies, precies. Het enige wat dan nu nog bij mij te binnenschiet is dat ook wel veel mensen natuurlijk meetings hebben. Nog steeds wel wordt er via Teams of andere kanalen, wordt er online vergaderd. En dat het soms lastig is als je al door de week heen in je Outlook-agenda allemaal vergaderingen geschoten krijgt. Maar daar moet je dan misschien ook weer aan de voorkant eventjes wat meer regie op voeren, dat je dat eventjes net anders regelt of voor je experimentweekje?

Alex Malone Nou, zeker. Want als er iets is wat ook veel van je productiviteit afhaalt, dan zijn het volgens mij wel meetings. En al helemaal meetings die niet echt per se nodig waren. En dan kom ik weer terug bij het stukje verantwoordelijkheid. Heel veel mensen weten eigenlijk niet precies waarop ze exact beoordeeld worden in hun functie. Dus ze pakken heel erg veel extra dingen, ze pakken de verantwoordelijkheid voor heel veel dingen die dan in het team gebeuren, maar ze durven ook niet echt beslissingen te nemen. Dus heel veel meetings worden ook ingeschoten om dan maar draagvlak te creëren en eigenlijk een soort van samen een beetje te overleggen en samen, ja, eigenlijk dan een beetje aan een projectje te zitten. Ja, ik zeg het een beetje denigrerend, maar ik bedoel maar te zeggen: we zijn heel veel tijd aan meetings waarbij je vaak ook het gevoel hebt van ’oh ja, ik had deze tijd wel beter kunnen besteden.’ En er zijn vier hele simpele vragen die iedereen, vind ik, zichzelf zou moeten afstellen voordat ie überhaupt een meeting inschiet die ervoor kan zorgen dat er gewoon echt zo veel tijd vrijkomt om echt aan het werk te zijn. De eerste vraag die je jezelf zou moeten afstellen is: waarom ga ik deze meeting eigenlijk precies insteken? Wat is het doel van die meeting? Dan vervolgens: wie heb ik nodig om dat doel te bereiken? Dan vervolgens: wat kan ik doen om de beste output uit iedereen te krijgen. Dus daar zit weer een stukje verantwoordelijkheid van degene die 'm inschiet. En dan vervolgens: met welk gevoel wil ik dat iedereen de meeting verlaat? En wat hier zo in deze manier van meetings inschieten zit, is een stukje menselijkheid ook waardoor die verbinding ook weer meer in meetings komt. Want ik weet niet of jij al eens in een meeting hebt gezeten met 16 man waarbij je zeg maar een uur aan het luisteren bent naar drie mensen die aan het woord zijn, zeg maar?  

Arjen Banach: Ja, ja.

Alex Malone: Ja, dat soort dingen voorkom je dus. Je ziet jouw collega’s echt voor de waarde die zij te leveren hebben. En dat zorgt natuurlijk voor erkenning, verbinding. En dan gaan je meetings ook in één keer inhoudelijker, leuker, fijner worden. Je wordt gezien, je hebt iets te brengen, je bent met elkaar echt aan het sparren. En dan is zo’n meeting, geeft energie in plaats van dat ie energie kost. Nou, die energie kun je vervolgens weer meenemen in je productiviteit. Plus als dit zeg maar gewoon een standaard iets wordt, op het moment dat een meeting bij jou wordt ingeschoten weet je ten eerste, als het goed is, dat iemand die vier vragen heeft beantwoord. Dus dat is goed. En als je daaraan twijfelt kun je altijd zeggen van: ‘yo, wat gaan we doen? Waarom wil je mij erbij hebben? Oké, wat voor een input verwacht je van mij?’

Arjen Banach: Ja, precies, precies. Dus het is echt een cultuurdingetje wat zeg maar anders moet binnen teams in organisaties en ja, daar kan eigenlijk iedereen binnen het team, kan daar de aanzet toe geven. Dus hopelijk mensen die nu de podcast luisteren worden daar ook door geënthousiasmeerd. Ik herken in ieder geval veel herkenbare situaties in die je noemt. We gaan naar de laatste vraag toe, Alex. Wat nou als je wil beginnen, hè? Je bent geënthousiasmeerd, je denkt: ja, dit kan inderdaad slimmer. Ik kan leuker gaan werken. Daar heb je volgens mij veel voorbeelden van gegeven en die meetings is ook al een heel hyper-concreet voorbeeld over hoe dat kan. Waar zou je nou beginnen? Wat zou je mensen adviseren, de eerste stap om vandaag of morgen te nemen?

Alex Malone: Ik zou in eerste instantie gaan kijken naar of de tijd hoe jij die hebt ingedeeld, of die jou energie geeft of energie kost en waar je zeg maar kleine veranderingen kunt toevoegen om te kijken hoe het anders kan. En ik heb net echt heel veel voorbeelden genoemd. Veel kleine concrete dingen. En ga gewoon eens testen, want iedereen is anders. Voor mij werkt iets heel anders als voor jou. En ik heb net heel veel dingen genoemd. En het ene zal wel werken en het andere zal niet werken, en er zijn nog heel veel meer van dit soort trucjes en concrete tips, maar ook tips die eigenlijk veel dieper liggen. Dus echt zeg maar die meer met je eigen patronen te maken hebben, die meer met je gewoontes te maken hebben. Dus je kunt op heel veel verschillende lagen hier eigenlijk mee aan de slag gaan. Ik heb nu redelijk concrete tips gedeeld: wat zou mijn begin zijn? En op het moment dat je daarmee verder bent, dan zou je ook kunnen kijken van: oké, welke acties die ik eigenlijk in mijn week heb wil ik zo houden of welke wil ik transformeren om eigenlijk nog meer tijd te maken of nog meer energie te maken?

Arjen Banach: Ja, prachtig. Dus eigenlijk eerst even dat reflectiemomentje pakken. Dus even vertragen als het ware. Eens even te voelen van: doe ik het nu goed? En vanuit daar je experiment beginnen?

Alex Malone: Ja.

Arjen Banach Ja, super. Nou, mag ik je hartelijk danken voor je inspiratie, Alex? 

Alex Malone: Graag gedaan.

Arjen Banach: Super. Dat waren de 1000 stappen met Alex Malone. Hopelijk heb je nu een beter idee van hoe je vrijer, gelukkiger en succesvoller kunt werken en inspiratie om een eerste stap te zetten richting meer ontspannen werken. Heb je met ons meegewandeld? Goed bezig. Nog niet? Loop dan de volgende keer met ons mee. Lekker voor je lijf en je hoofd. Wil je nu nog meer inspiratie? Ga dan naar www.zilverenkruis.nl/meerontspannen.