Wat ik deed toen ik burn out klachten kreeg

Ik dacht dat ik superwoman was. Serieus. Ik was al jaren ondergedompeld in de kleine kinderen. Ik had ouders die wel wat steun konden gebruiken (73 kilometer verderop). En ik was in het bezit van een drukke freelance praktijk. Het lukte allemaal. Net. Maar toch. Ik klopte mezelf nog net niet op de borst. Want hallo, ik deed het toch allemaal maar.

Nachtenlang malen

Totdat het niet meer ging. Want zo gaat dat. Ieder mens heeft een bepaalde draagkracht en die van mij was zo ongeveer wel uitgeput. Ik begon me hoe langer hoe beroerder te voelen. Ik liep de hele dag met spanning in mijn maag en kon niet precies duiden waarvan die spanning kwam. Ik hield op met slapen. Nachtenlang lag ik te malen. Over gesprekken op school en wat er van de kinderen zou komen, over mijn werk, over mijn ouders, ik hield gesprekken in mijn hoofd met werkelijk iedereen die ik kende en herhaalde die gesprekken zelfs. Opnieuw en opnieuw. Ze noemen het niet voor niks doordraaien.

Weer kunnen ademen

Op een goede dag (of nou ja, het begon als een slechte dag) knapte ik af. Ik keek mijn man 's ochtends in de ogen en zei: “Ik kan niet meer. Ik wil met alles stoppen. Nu. Ik ben kapot.” Hij reageerde geschrokken, maar kon niet zoveel, want de kinderen moesten naar school, hij moest naar zijn werk. Er was, zoals zo vaak, geen tijd. Ik heb nog een uurtje liggen woelen in bed en besloot mijn broer te bellen. Hij is mijn baken in situaties als deze en heeft ook nog enig verstand van zaken aangezien hij in de psychiatrie werkt. Het volgende stappenplan, wat hij me voorlegde, werd in werking gezet. Twee weken later voelde ik dat ik weer kon ademen. Ik moet op mezelf letten, maar de acute burn-out lijkt geweken.

Tips die mij geholpen hebben bij mijn burn out klachten

1. Probeer eerst weer te slapen

Nachten lang lag ik wakker. Dus allereest moest ik weer slapen. Meestal gaat dat niet zomaar. En praten met een psycholoog is ook niet van de ene op de andere dag te regelen. Dus zet alles op alles om weer goed te slapen: ‘s avonds geen koffie, geen alcohol, voldoende beweging, geen laptop of mobieltjes vlak voor het slapen gaan, zodat het hoofd even uitgaat en het lichaam kan bijtanken.

2. Detecteer de grootste stressfactoren en haal ze (tijdelijk?) weg

In mijn geval kon ik de drukte van de kinderen echt even niet meer aan. Ik werkte te hard, legde te veel druk op mezelf. En ik voelde me schuldig dat ik te weinig naar mijn ouders ging. Dus: de kinderen gingen een paar dagen naar mijn schoonouders. Ik meldde me een paar dagen ziek. Ook vroeg ik mijn broer en zus om een paar weken extra vaak bij onze ouders langs te gaan. Ik stuurde ze een bericht dat ik de komende weken ‘even heel druk was’.

3. Blijf in beweging

Slapen is heerlijk, maar blijf niet te lang in bed hangen. Ik heb daar namelijk nogal de neiging toe, maar vervolgens loop je het gevaar dat ook weer het malen begint en de knoop in de maag terugkeert of groter wordt. Ga dus sporten. Maar echt. Het is niet makkelijk om jezelf die zet te geven, maar alles voelt echt beter na een rondje hardlopen. Het hoofd komt automatisch stiller te liggen.

4. Eet goed

Nog een van mijn valkuilen: troostvoedsel. Ik greep op ieder moment dat ik me rot voelde naar een zak chips, of bestelde fastfood. Ga niet uit lamlendigheid alleen nog maar troosteten en pizza's bestellen. Nu is het tijd om te zorgen voor een beetje vitaminen, zodat de weerstand op peil blijft.

5. Maak een plan

Mijn man en ik vinden het bijvoorbeeld lastig om te vaak een beroep te doen op familie en oppassen, maar soms kan het niet anders. Het is zaak dat wij niet omvallen en onze kinderen worden er niet slechter van als ze af en toe een paar dagen bij opa en oma zijn. Richting een burn-out gaan heeft er vaak mee te maken dat iemand al tijden meer doet dan hij of zij aankan. Je wankelt en zult uiteindelijk vallen. Bekijk daarom nauwkeurig waar je ruimte kunt maken. En vraag mensen om hulp. Voor werk geldt: je kunt het idee hebben dat je vast zit, dat je echt dat project zelf moet afmaken, dat je echt niet minder hard kunt werken, maar als je gezondheid op het spel staat, ga je echt anders naar de dingen kijken. En je werkgever wil er ook voor zorgen dat ze je over 3 maanden niet voor nog langer kwijt zijn.

PS: houden de burn-out klachten aan, ga dan op tijd naar de huisarts.